تضمین نحوی از مواردی است که در تفسیر قرآن نقش به‌سزایی دارد به‌گونه‌ای که می‌توان از این رهگذر به نکته سنجی‌های فراوانی در آیات قرآنی دست یافت. در این مقاله سه مبحث دنبال شده است. در اول مقاله تعریف تضمین و مباحثی مانند توجه به دو قسم تضمین، فوائد تضمین، حقیقت یا مجاز بودن تضمین، تفاوت میان مسلک تضمین با مسلک جامع گیری و مانند آن مورد بررسی قرار گرفته است. سپس به إحصاء موارد تضمین در قرآن کریم پرداخته شده، کاربردهای مختلف برخی واژگان در قرآن ارائه گردیده، در مواردی که یک فعل وجوه مختلفی از معنی را افاده می‌‌کند، به آن وجوه اشاره شده است و برخی از دیدگاه‌های مفسران مورد نقد و بررسی قرار گرفته، و سرانجام نیز نوعی نگاه آماری به این بحث شده است. اوّلین مفسری که به باب تضمین اشاره کرده ولی تصریح به اصطلاح تضمین نکرده است شیخ طوسی (قدس سره) متوفای 460 قمری در تفسیر شریف التبیان است پس از ایشان در میان مفسران شیعه علامه‌ی طبرسی متوفای 548 قمری در تفسیر جوامع الجامع و حسین بن علی ابو الفتوح رازی متوفای قرن 6 در تفسیر روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن می‌باشد. هدف از تالیف این مقاله آشنایی بیشتر قرآن پژوه با بحث تضمین و نشان دادن اهمیّت بحث تضمین در تفسیر آیات قرآن کریم می‌باشد.
)