The use of context in Quranic vocabulary; a case study of "Dhahekat" (laughed) in the story of Prophet Ibrahim (AS)

Authors

1 PHD student of Al-Mustafa International University

2 Assistant Professor of the Department of Quran and Sciences, Higher School of Quran and Hadith, Al-Mustafa International University, Mashhad

Abstract

One of the important issues in the interpretation of the Quran is to know the precise and correct meaning of the Quranic terms. Quranic vocabulary is the key words for understanding Quranic verses. Achieving the precise and comprehensive meaning of the Qur'anic verses depends on understanding its vocabulary. Exegetists have presented many different solutions to understand and correctly interpret the Qur'anic word “Dhahekat” (laughed) in the story of Prophet Abraham, but each of these solutions faces many problems. The present research, which was compiled with the aim of using the rule of context in understanding and interpreting the mentioned word, after collecting information from the available sources and using the analytical-descriptive method, came to the following conclusion: By juxtaposing verses and stories in different surahs of the Qur'an, a context emerges that, as one of the methods of correct interpretation of the Qur'an, plays a fundamental and main role in understanding this word in the story of Prophet Abraham, and according to this context, the word "Dhahekat" means laughing and its cause was giving the good news of a child.

Keywords


  • آلوسی، سید محمود(1415)، روح المعانی فی تفسیرالقرآن العظیم، بیروت: دارالکتب العلمیه.
  • ابن ابی حاتم، عبدالرحمن بن محمد(1419)، تفسیر القرآن العظیم، ریاض: مکتبه نزار المصطفی الباز.
  • ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی(1422)، زاد المسیر فی علم التفسیر، بیروت: دار الکتب العلمیه.
  • ابن خزی غرطانی، محمدبن احمد(1416)، التسهیل، بیروت: شکرت دار الارقم بن ابی الارقم.
  • ابن عطیه، عبدالرحمان(1422)، المحرر الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز، بیروت: دار الکتب العلمیه.
  • ابن فارس، ابوالحسین احمد(1404)، معجم مقاییس اللغه، بیروت: مکتبه الاعلام الاسلامیه.
  • ابن قتیبه دینوری، عبدالله بن مسلم(1412)، تأویل مختلف الحدیث، بیروت: درالکتب العلمیه.
  • ابن نظور، محمدبن مکرم(1414)، لسان العرب، بیروت: دار صادر.
  • بغدادی، علاء الدین بن علی(1415)، کتاب التأویل فی معانی التنزیل، بیروت: دارالکتب العلمیه.
  • بغوی، حسین بن مسعود(1420)، تفسیر بغوی، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
  • تقی پورفر، ولی الله(1381)، پژوهشی پیرامون تدبر در قرآن، تهران: اسوه.
  • ثعلبی، احمدبن محمد(1422)، الکشف البیان عن تفسیر القرآن، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
  • جرجانی، عبدالقاهر(1422)، دلائل الاعجاز فی العلم المعانی، بیروت: دار الکتب العلمیه.
  • رضا، رشیدمحمد(1414)، تفسیر القرآن الحکیم(المنار)، بیروت: دارالکتب العلمیه.
  • زحیلی، وهبه بن مصطفی(1418)، التفسیر المنیر، چ2، دمشق: دار الفکر المعاصر.
  • زرکشی، محمدبن عبدالله(1422)، الاتقان فی علوم القرآن، بیروت: دارالکتب العلمیه.
  • زمخشری، جارالله(1421)، الکشاف فی تفسیر القرآن، بیروت: دارالکتاب العربی.
  • سمرقندی، نصربن محمد(بی‌تا)، بحر العلوم، [بی‌جا]: [بی‌نا].
  • سیوطی، جلال الدین(1422)، البرهان فی علوم القرآن، بیروت: دارالمعرفه.
  • طبرسی، فضل بن حسن(1373)، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، چ3، تهران: ناصر خسرو.
  • طبری، محمدبن جریر(1413)، جامع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار المعرفه.
  • طوسی، محمدبن حسن(بی‌تا)، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار احیاء العربی.
  • فخر رازی، محمدبن عمر(1420)، التفسیر الکبیر، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
  • فراء، یحیی بن محمد زیاد(بی‌تا)، معانی القرآن، مصر: دار المصریه للتألیف و الترجمه.
  • فیض کاشانی، ملامحسن(1415)، تفسیر صافی، چ1، تهران: الصدر.
  • قرطبی، محمدبن احمد(1415)، الجامع لاحکام القرآن، بیروت: دار احیاء.
  • قریشی یمانی، عبدالباقی(1415)، الترجمان عن غریب القرآن، بیروت: دار الکتب العمیه.
  • قمی، علی بن ابراهیم(1363)، تفسیر قمی، قم: دارالکتب.
  • محلی، محمد بن احمد و سیوطی، عبدالرحمن(بی‌تا)، تفسیر جلالین، بیروت: مکتبه العصریه.
  • مدرسی، سیدمحمدتقی(1419)، من هدی القرآن، تهران: دار محبی الحسین.
  • مقاتل بن سلیمان بلخی(1413)،تفسیر مقاتل بن سلیمان، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
  • مکارم شیرازی، ناصر(1419)، تفسیر نمونه، تهران: دار الکتب الاسلامیه.
  • میبدی، محمدبن ابی سعید(1371)، کشف الاسرار و عده الابرار، تهران: امیرکبیر.