Application of metaphorical meanings of letters in the context of the Holy Quran

Authors

1 Associate Professor of Arabic Language and Literature, Faculty of Literature and Humanities, Mohaghegh Ardabili University

2 Faculty member and director of the Department of Arabic Language and Literature, Payamenoor University, Central Organization of Tehran

Abstract

The Holy Qur'an, as the central and main core of Islam, which is known as the mother of books among different books, contains scientific and literary knowledge and concepts. Sciences such as morphology, syntax and rhetoric owe their origin and evolution to the Holy Quran. In the meantime, rhetoric is one of the applied sciences that deals with the way of expressing meanings and the way of harmonizing the speech with the situation of its expression by giving advantage to the speech and protecting it from some mistakes. One of the miraculous dimensions of this book is the use of letter meanings in it. The question that this research aims to answer with a descriptive-analytical method is whether the meanings of the letters in the Holy Quran are all real or figurative? In examining this point, we are satisfied with the fact that each word is originally established for a specific meaning, but for various reasons, including figurative, conventional, idiomatic sense, etc., it is used for other meanings as like. Metaphor is one of the most important and necessary topics in the rhetoric. The subsidiary explicit metaphor examines the meanings of letters such as Jarrah, conjunction, verb-like letters, etc., which are not used in their original meaning. This type of metaphor is used very frequently in the Holy Quran.

Keywords


  • قرآن کریم

    نهج البلاغه

    • ابن جوزى، ابوالفرج عبدالرحمن بن على(1422)، «زاد المسیر فى علم التفسیر»، بیروت: دار الکتاب العربی.
    • ابن عاشور، محمد بن طاهر(1998)، «التحریر و التنویر»، بیروت: موسسة التاریخ العربی.
    • ابن عجیبه، احمد بن محمد(1419)، «البحر المدید فى تفسیر القرآن المجید»، قاهره.
    • ابن کثیر دمشقى، اسماعیل بن عمرو(1419)، «تفسیر القرآن العظیم»(ابن کثیر)»، بیروت: دار الکتب العلمیة.
    • ابیارى، ابراهیم(1405)، «الموسوعة القرآنیة»، ناشر: موسسه سجل العرب.
    • ابوالفتوح رازى، حسین بن على(1408)، «روض الجنان و روح الجنان فى تفسیرالقرآن»، مشهد: آستان قدس رضوى.
    • بغدادى، علاء الدین على بن محمد،(1415)، «لباب التاویل فى معانى التنزیل»، بیروت: دار الکتب العلمیة.
    • بلخى، مقاتل بن سلیمان(1423)، «تفسیر مقاتل بن سلیمان»، بیروت: دار إحیاء التراث.
    • بیضاوى، عبدالله بن عمر( 1418)، «أنوار التنزیل و أسرار التأوی»، بیروت: دار احیاء التراث العربى.
    • ثعالبى، عبدالرحمن بن محمد(1418)، «جواهر الحسان فى تفسیر القرآن»، بیروت: داراحیاء التراث العربى.
    • ثقفى، تهرانى محمد(1398)، «تفسیر روان جاوید»، تهران: انتشارات برهان.
    • جرجانى، ابو المحاسن حسین بن حسن(1377)، «جلاء الأذهان و جلاء الأحزان»، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
    • حقى بروسوى، اسماعیل،(1997)، «تفسیر روح البیان»، بیروت: دارالفکر.
    • دروزة، محمد عزت(1383)، «التفسیر الحدیث»، قاهره: دار إحیاء الکتب العربیة.
    • درویش، محیى الدین(1415)، «اعراب القرآن و بیانه»، دمشق: دارالارشاد.
    • دعاس حمیدان، قاسم(1425)، «اعراب القرآن الکریم»، دمشق: دارالمنیر و دارالفارابى.
    • رادمنش، سید محمد(1390)، «حروف معانی با شواهد قرآنی»، تهران: نشر جهان دانش.
    • رشیدالدین میبدى، احمد بن ابى سعد(1371)، «کشف الأسرار و عدة الأبرار»، تهران: انتشارات امیر کبیر.
    • زمخشرى، محمود(جار اللّه)،(1407)، «الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل»، بیروت: دار الکتاب العربی.
    • سبزوارى نجفى، محمد بن حبیب الله(1406)، «الجدید فى تفسیر القرآن المجید»، بیروت: دار التعارف للمطبوعات.
    • سمرقندى، نصربن محمد بن احمد،(1997)، «بحر العلوم»، بیروت: دار الفکر.
    • سور آبادى، ابوبکر عتیق بن محمد(1380)، «تفسیر سور آبادى»، تهران: فرهنگ نشر نو.
    • شبر، سید عبد الله(1407 )، «الجوهر الثمین فی تفسیر الکتاب المبین»، کویت: مکتبة الألفین.
    • صافى، محمود بن عبد الرحیم(1418)، «الجدول فى اعراب القرآن»، بیروت و دمش: دار الرشید و مؤسسة الإیمان.
    • طباطبایى، سید محمد حسین(1417)، «المیزان فى تفسیر القرآن»، قم: دفتر انتشارات اسلامى جامعه‏ مدرسین حوزه علمیه قم.
    • طنطاوى، سید محمد(1996)، «التفسیر الوسیط للقرآن الکریم»، قاهره: دار نهضه مصر للطباعه و النشر.
    • طوسى، محمد بن حسن،(1985)، «التبیان فى تفسیر القرآن»، بیروت: دار احیاء التراث العربى.
    • طیب، سید عبد الحسین(1378)، «اطیب البیان فی تفسیر القرآن»، تهران: انتشارات اسلام.
    • فیض کاشانى، ملا محسن(1418)، «الأصفى فى تفسیر القرآن»، قم: مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامى.
    • قرشى، سید على اکبر(1371)، «قاموس قرآن»، تهران: دار الکتب الإسلامیة.
    • کاظمى، جواد بن سعید(1365)، «مسالک الأفهام الى آیات الأحکام»، ناشر: کتابفروشى مرتضوى.
    • گنابادى، سلطان محمد(1408)، «تفسیر بیان السعادة فى مقامات العبادة»، بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.
    • محمدی، حمید(1382)، «علوم بلاغی»، قم: مؤسسه فرهنگی دار الذکر.
    • مدرسى، سید محمد تقى(1419)، «من هدى القرآن»، تهران: دار محبى الحسین.
    • مراغى؛ احمد بن مصطفى(1996)، «تفسیر المراغى»، بیروت: داراحیاء التراث العربى.
    • مکارم شیرازى، ناصر(1421)، «الأمثل فى تفسیر کتاب الله المنزل»، قم: مدرسه امام على بن ابى طالب.