Studying the Quranic vocabulary related to political training with emphasis on foreign relations

Authors

1 PHD of lectureship of Islamic Teachings, University of Islamic Teachings, Qom, and Graduate of level 4 of the seminary of Khorasan

2 Graduate of level 4 of specialized in educational interpretation of Narjes School of Mashhad

Abstract

The government regulates the relations between nations and foreign policies, but it is not possible without communication with the people. Political training means that the members of the society are raised in such a way that firstly they strive to achieve and establish a government based on Islam, and secondly, after the achievement of such a government, they are the best political members of that society to achieve the ideals and legitimate goals of the government and are able to analyze the domestic and foreign political issues and deny tyrannical rule. This research has been done with a descriptive analytical method to investigate the Quranic words related to political training with an emphasis on foreign relations in verses 1 to 9 of Surah al-Momtahenah, considering the most important Shi’a and Sunni exegeses and the teachings of political jurisprudence. The results and findings of the research show that the verses of the Qur'an as well as the Prophet's manner in treaties, letters, etc., in the context of establishing relations with other and non-Muslim societies, indicate that Islam is a religion of communication, but it has set limits for these communications. The principles derived from the opening verses of Surah al-Momtahenah in the field of foreign relations are: the principle of model selection in relationships, avoiding friendship and trusting the enemies of God, not trusting the enemy with intelligent and careful planning, not preferring personal interests over the interests of the Islamic society, the companionship of spirituality and politics in foreign relations and the principle of attraction in foreign relations. The methods of implementing these principles are often cognitive methods, providing insight and strengthening rationalism, which are used along with behavioral methods such as learning lessons, tolerance and model selection.

Keywords


  • * قرآن کریم

    • ابن الجوزى، أبو الفرج عبد الرحمن(1412)، المنتظم فى تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق: محمد عبد القادر عطا و مصطفى عبد القادر عطا، بیروت: دار الکتب العلمیة
    • باقری، خسرو‌(1399)، نگاهی دوباره به تربیت اسلامی، تهران: انتشارات مدرسه.
    • بغوى، حسین بن مسعود(1420)، تفسیر البغوى المسمى معالم التنزیل، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
    • تمیمى آمدى، عبدالواحد بن محمد(1410)، غرر الحکم و درر الکلم، قم: دارالکتاب الاسلامی.
    • ثعلبى، احمد بن محمد(1422)، الکشف و البیان المعروف تفسیر الثعلبی، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
    • حاجی ده آبادی، محمدعلی(بی‌تا)، درآمدی بر نظام تربیتی اسلام، قم: جامعة المصطفی` العالمیّة.
    • حسینی خامنه‌ای، سید علی(1385)، سیاست‌های کلّی نظام(ابلاغی از سوی مقام معظّم رهبری).
    • حسینی خامنه‌ای، سید علی(1395)، بیانات در مراسم بیست‌ و هفتمین سالگرد رحلت امام خمینی9.
    • حسینی خامنه‌ای، سید علی(1400)، بیانات در دیدار با دولت دوازدهم.
    • خلوصی، محمد حسین(1398)، «فرایند تربیت سیاسی در نظام سیاسی»، مجموعه مقالات چهارمین کنگره بین‌المللی علوم انسانی اسلامی، ج4، تهران: آفتاب توسعه.
    • دانش پژوه، مصطفی(1390)، مقدّمه علم حقوق، چ4، تهران: سمت.
    • داودی، محمد و مهدی فاضلی دهکردی(1393)، «بررسی اهداف تربیت سیاسی در قرآن با تأکید بر مبانی و اصول تربیتی»، دو فصلنامه آموزه‌های تربیتی در قرآن و حدیث ش2.
    • رازى، حسین بن على(ابوالفتوح) (1408)، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، مشهد: بنیاد پژوهش‌هاى اسلامى.
    • راغب اصفهانى، حسین بن محمد(1374)، ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن(راغب اصفهانى)، تهران: انتشارات مرتضوی.
    • رسعنى، عبدالرزاق بن رزق‏الله(1429)، رموز الکنوز فى تفسیر الکتاب العزیز، مکه مکرّمه: مکتبة الأسدی.
    • رضایی اصفهانی، محمدعلی، با همکاری جمعی از پژوهشگران قرآنی(1388)، تفسیر قرآن مهر، ج20، قم: انتشارات پژوهش‌های تفسیر و علوم قرآن.
    • سبحانى، جعفر(1385)، فروغ ابدیت تجزیه و تحلیل کاملى از زندگى پیامبر اکرم`، چ20، قم: بوستان کتاب.
    • سلیمی، عبدالحکیم(1391)، حقوق بین الملل اسلامی، قم: نشر المصطفی.
    • ضیایی بیگدلی، محمدرضا(1375)، اسلام و حقوق بین الملل، تهران: گنج دانش.
    • طباطبایى، سید محمدحسین(1374)، تفسیر المیزان، چ5، قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
    • طبرانى، سلیمان بن احمد(2008م)، التفسیر الکبیر: تفسیر القرآن العظیم(الطبرانى)، اردن: دارالکتاب الثقافی.
    • طبرسى، فضل بن حسن(بی‌تا)، ترجمه تفسیر مجمع البیان، 27جلد، تهران: فراهانى.
    • طوسی، محمد بن حسن(بی‌تا)، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
    • طیب، عبدالحسین(1369)، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران: [بی‌نا].
    • عابدینی، روح الله و همکاران(1399)، «تربیت سیاسی از منظر قرآن کریم با رویکرد تدبّر سورهای روح الله»، دو فصلنامه علمی علوم اسلام از دیدگاه تربیتی، ش14.
    • عسکرى، سید مرتضى(1378)، عقاید اسلام در قرآن کریم، ترجمه محمد جواد کرمى، تهران: [بی‌نا]..
    • عسکرى، سید مرتضى(1382)، نقش ائمّهD در احیاى دین، ج‏1، تهران: [بی‌نا].
    • عمید زنجانى، عباسعلى(1421)، فقه سیاسى، چ4، تهران: انتشارات امیر کبیر.
    • فیض کاشانى، محمد(1415)، تفسیر الصافی، تهران: مکتبة الصدر.
    • قرشى، على اکبر(1371)، قاموس قرآن، چ6، تهران: دار الکتب الاسلامیه.
    • قرطبى، محمد بن احمد(1364)، الجامع لأحکام القرآن، تهران: ناصر خسرو.
    • قمى، على بن ابراهیم(1363)، تفسیر القمی، چ3، قم: دار الکتاب.
    • کاشانى، فتح‏الله بن شکرالله(بی‌تا)، منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، 10جلد، تهران: کتابفروشى اسلامیه.
    • کوفى، فرات بن ابراهیم(1410)، تفسیر فرات الکوفی، تهران: وزارة الثقافة و الإرشاد الإسلامی.
    • گلستانی(1383)، «منفعت‌طلبی ویژگی ذاتی انسان»، حدیث زندگی، ش16.
    • محدّث قمى، شیخ عباس(1379)، ‏منتهى الآمال فی تواریخ النبی و الآل، قم: دلیل.
    • مقاتل بن سلیمان(1423)، تفسیر مقاتل بن سلیمان، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
    • مکارم شیرازى، ناصر(1371)، تفسیر نمونه، چ10، تهران: دار الکتب الإسلامیة.
    • موسوی خمینی، سید روح الله(1391)، شرحی بر دعای سحر، تهران: مؤسّسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی9.
    • موسوی خمینی، سید روح الله(1392)، صحیفه نور، تهران: مؤسّسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی9.‏