حکومت، تنظیم کننده روابط بین ملتها و سیاستهای برون مرزی است، اما این کار بدون ارتباط با مردم میسر نیست. این پژوهش با روش توصیفی، تحلیلی به بررسی واژگان قرآنی مرتبط با «تربیت سیاسی» با تأکید بر روابط خارجی در آیات یکم تا نهم سوره ممتحنه با تکیه بر آرای مهمترین تفاسیر شیعه و سنی و آموزههای فقه سیاسی پرداخته است. نتایج و یافتههای پژوهش نشان میدهد آیات قرآن و همچنین سیره نبوی در معاهدات، نامهها و غیره در زمینه ایجاد رابطه با جوامع دیگر و غیر مسلمان، گویای این است که اسلام دین ارتباط است، اما برای این ارتباطات حدود گذاشته است و همچنین اصول برگرفته از آیات آغازین سوره «ممتحنه» در مبنای روابط خارجی عبارتاند از: اصل اسوهپذیری در روابط، پرهیز از دوستی و اعتماد به دشمنان خدا، عدم اعتماد به دشمن با تدبیر هوشمندانه و مدبّرانه، عدم ترجیح منافع شخصی بر مصالح جامعه اسلامی، همراهی معنویّت و سیاست در روابط خارجی و اصل جذب و جلب در روابط خارجی. روشهای پیادهسازی این اصول غالباً روشهای شناختی، اعطای بینش و تقویت خردگرایی است که در کنار روشهای رفتاری مانند عبرت گرفتن، مدارا نمودن و اسوه گزینی به کار گرفته میشود.
ابن الجوزى، أبو الفرج عبد الرحمن(1412)، المنتظم فى تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق: محمد عبد القادر عطا و مصطفى عبد القادر عطا، بیروت: دار الکتب العلمیة
باقری، خسرو(1399)، نگاهی دوباره به تربیت اسلامی، تهران: انتشارات مدرسه.
بغوى، حسین بن مسعود(1420)، تفسیر البغوى المسمى معالم التنزیل، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
تمیمى آمدى، عبدالواحد بن محمد(1410)، غرر الحکم و درر الکلم، قم: دارالکتاب الاسلامی.
ثعلبى، احمد بن محمد(1422)، الکشف و البیان المعروف تفسیر الثعلبی، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
حاجی ده آبادی، محمدعلی(بیتا)، درآمدی بر نظام تربیتی اسلام، قم: جامعة المصطفی` العالمیّة.
حسینی خامنهای، سید علی(1385)، سیاستهای کلّی نظام(ابلاغی از سوی مقام معظّم رهبری).
حسینی خامنهای، سید علی(1395)، بیانات در مراسم بیست و هفتمین سالگرد رحلت امام خمینی9.
حسینی خامنهای، سید علی(1400)، بیانات در دیدار با دولت دوازدهم.
خلوصی، محمد حسین(1398)، «فرایند تربیت سیاسی در نظام سیاسی»، مجموعه مقالات چهارمین کنگره بینالمللی علوم انسانی اسلامی، ج4، تهران: آفتاب توسعه.
دانش پژوه، مصطفی(1390)، مقدّمه علم حقوق، چ4، تهران: سمت.
داودی، محمد و مهدی فاضلی دهکردی(1393)، «بررسی اهداف تربیت سیاسی در قرآن با تأکید بر مبانی و اصول تربیتی»، دو فصلنامه آموزههای تربیتی در قرآن و حدیث ش2.
رازى، حسین بن على(ابوالفتوح) (1408)، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، مشهد: بنیاد پژوهشهاى اسلامى.
راغب اصفهانى، حسین بن محمد(1374)، ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن(راغب اصفهانى)، تهران: انتشارات مرتضوی.
رسعنى، عبدالرزاق بن رزقالله(1429)، رموز الکنوز فى تفسیر الکتاب العزیز، مکه مکرّمه: مکتبة الأسدی.
رضایی اصفهانی، محمدعلی، با همکاری جمعی از پژوهشگران قرآنی(1388)، تفسیر قرآن مهر، ج20، قم: انتشارات پژوهشهای تفسیر و علوم قرآن.
سبحانى، جعفر(1385)، فروغ ابدیت تجزیه و تحلیل کاملى از زندگى پیامبر اکرم`، چ20، قم: بوستان کتاب.
سلیمی، عبدالحکیم(1391)، حقوق بین الملل اسلامی، قم: نشر المصطفی.
ضیایی بیگدلی، محمدرضا(1375)، اسلام و حقوق بین الملل، تهران: گنج دانش.
طباطبایى، سید محمدحسین(1374)، تفسیر المیزان، چ5، قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
طبرانى، سلیمان بن احمد(2008م)، التفسیر الکبیر: تفسیر القرآن العظیم(الطبرانى)، اردن: دارالکتاب الثقافی.
طبرسى، فضل بن حسن(بیتا)، ترجمه تفسیر مجمع البیان، 27جلد، تهران: فراهانى.
طوسی، محمد بن حسن(بیتا)، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
پورعابدین, روح اله و شایسته خو, منور سادات . (1402). بررسی واژگان قرآنی مرتبط با «تربیت سیاسی» با تأکید بر روابط خارجی. آرایه های ادبی قرآن, 1(4), 103-132. doi: 10.22034/aaq.2023.8589
MLA
پورعابدین, روح اله , و شایسته خو, منور سادات . "بررسی واژگان قرآنی مرتبط با «تربیت سیاسی» با تأکید بر روابط خارجی", آرایه های ادبی قرآن, 1, 4, 1402, 103-132. doi: 10.22034/aaq.2023.8589
HARVARD
پورعابدین, روح اله, شایسته خو, منور سادات. (1402). 'بررسی واژگان قرآنی مرتبط با «تربیت سیاسی» با تأکید بر روابط خارجی', آرایه های ادبی قرآن, 1(4), pp. 103-132. doi: 10.22034/aaq.2023.8589
CHICAGO
روح اله پورعابدین و منور سادات شایسته خو, "بررسی واژگان قرآنی مرتبط با «تربیت سیاسی» با تأکید بر روابط خارجی," آرایه های ادبی قرآن, 1 4 (1402): 103-132, doi: 10.22034/aaq.2023.8589
VANCOUVER
پورعابدین, روح اله, شایسته خو, منور سادات. بررسی واژگان قرآنی مرتبط با «تربیت سیاسی» با تأکید بر روابط خارجی. آرایه های ادبی قرآن, 1402; 1(4): 103-132. doi: 10.22034/aaq.2023.8589