قرآن کریم از جایگاه ام‌الکتاب نازل شده است تا مخاطبان خود را که نوع بشراست به مقصد نهایی خلقت، یعنی «رستگاری» هدایت کند. لذا در این راه در بیان معارف عمیق و والای خود که راه رسیدن به کمال انسانی است، فصیح‌ترین و بلیغ‌ترین اسلوب‌های ادبی رایج در آن زمان را به‌کاربرده است و از آنجایی که فهم صحیح قرآن درگرو آشنایی با این اسالیب است، «کنایه» نیز به‌عنوان یک اسلوب بیانی، نمود و جایگاه خاصی در قرآن دارد، به‌طوری‌که در بسیاری از آیات از جمله آیات بشارت و انذار زبان قرآن زبان کنایی است. آنچه ضرورت انجام این پژوهش را موجه می‌سازد، فهم بهتر مراد الهی در وسعت‌بخشی جملاتی که در آن فن کنایه در قالب مدح، ذم، اختصار، مبالغه، رعایت ادب، پرهیز از آوردن الفاظ قبیح و نظایر آن به‌کار رفته است و در واقع انسان را به سوی درک بیشتر حقایق و معارف قرآن می‌کشاند تا ضمن یافتن راه صحیح زندگی، زیبایی‌های ادبی آن را دریابد و از آن لذت ببرد. بر اساس تحلیل آماری بیشترین کنایه‌های به‌کاررفته درآیات قرآنی مذکور، «کنایه» از نوع موصوف به شیوه تلویح است.
قرآن کریم، ترجمه سید جمال‌الدین استرآبادی(1354)، چاپ اول، تهران: انتشارات فراوانی.
آلوسى، سیدمحمود(1415)، روح المعانى فى تفسیرالقرآن العظیم والسبع المثانى، ط. الاول، بیروت: دارالکتب العلمیه.
ابنجوزى، عبدالرحمن بن على(1425)،تذکرة الأریب فی تفسیر الغریب(غریب القرآن الکریم)، ط. الاول، بیروت: دار الکتب العلمیة.
ابن کثیر، عماد الدین أبی الفداء إسماعیل(1419)، تفسیر القرآن العظیم المشهور ب «تفسیر ابن کثیر»، به کوشش محمد حسین شمسالدین، بیروت: دارالکتب العلمیة.
ابن عاشور، محمد بن طاهر،(بی تا)، تفسیر التحریر و التنویر المعروف به تفسیر ابن عاشور، ط. الاول، بیروت: موسسه التاریخ.
ابن منظور، محمد بن مکرم(1416)، لسان العرب، بیروت: دارالاحیاء التراث العربی.
ابوالفتوح رازى، حسین بن على(1408)، روض الجنان و روح الجنان فى تفسیرالقرآن، چاپ اول، مشهد: بنیاد پژوهش‌هاى اسلامى آستان قدس رضوى.
امین، نصرتبیگ(بى‌تا)، تفسیر مخزن العرفان در علوم قرآن، 15جلد، چاپ اول، بى جا.
باقری، خسرو(1385)، نگاهی دوباره به تربیت اسلامی، چاپ سیزدهم، تهران: مدرسه.
بغوى، حسین بن مسعود(1420.) ، تفسیر البغوى المسمى معالم التنزیل، 5جلد، چاپ اول، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
بیضاوى، عبدالله بن عمر(1418)، أنوار التنزیل و أسرار التأویل(تفسیرالبیضاوى)، 5جلد، چاپ اول، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
جرجانى، ابوالعباس احمد بن محمد(1978م)، کنایات الأدباء واشارات البلغاء، مصر: مطبعة السعادة.
حائری تهرانی، میر سید علی(1377)، مقتنیات الدرر و ملتقطات الثمر، چاپ اول، تهران: دارالکتب الإسلامیة.
درویش، محیى الدین(1415)، اعراب القرآن الکریم و بیانه، چاپ چهارم، سوریه: دارالارشاد.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد(1412)، المفردات فی غریب القرآن، بیروت: دار العلم و دار الشامیه.
رشید رضا، محمد(1393) ، المنار، چاپ دوم، بیروت: دارالمعرفه.
زرکشى، أبو عبد الله بدر الدین محمد(1440)، البرهان فی علوم القرآن، به کوشش یوسف عبدالرحمن مرعشلی، جمال حمدی ذهبی و ابراهیم عبدالله کردی، بیروت: دار المعرفة.
زمخشری، محمود بن عمر(1407)،الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل وعیون الأقاویل فى وجوه التأویل، چاپ سوم، بیروت: دار الکتاب العربی.
سید قطب، إبراهیم حسین(1425)، فی ظلال القرآن، بیروت: دارالشروق.
سیف، علی‌اکبر(1387)، روان‌شناسی پرورشی نوین، چاپ ششم، تهران: دوران.
عبدالقادر، حسین(1991 م)، القرآن و الصورة البیانیة، الطبعه الاولی، بیروت: دارالمنار.
عبدالمعطى ابوسمعان، محمد حاتم(1432)، التراکیبُ النحویَّةُ من الوُجْهةِ البلاغیةِ فی القرآنِ الکریم، الجامعة الإسلامیة غزة، عمادة الدراسات العلیا، کلیة الآداب، قسم اللغة العربیة.
عمادی استرابادی, صدیقه . (1402). «کنایه» در آیات قرآنی «بشارت» و «انذار» در ارتباط با بهشت و جهنم. آرایه های ادبی قرآن, 1(2), 69-95. doi: 10.22034/aaq.2023.7310
MLA
عمادی استرابادی, صدیقه . "«کنایه» در آیات قرآنی «بشارت» و «انذار» در ارتباط با بهشت و جهنم", آرایه های ادبی قرآن, 1, 2, 1402, 69-95. doi: 10.22034/aaq.2023.7310
HARVARD
عمادی استرابادی, صدیقه. (1402). '«کنایه» در آیات قرآنی «بشارت» و «انذار» در ارتباط با بهشت و جهنم', آرایه های ادبی قرآن, 1(2), pp. 69-95. doi: 10.22034/aaq.2023.7310
CHICAGO
صدیقه عمادی استرابادی, "«کنایه» در آیات قرآنی «بشارت» و «انذار» در ارتباط با بهشت و جهنم," آرایه های ادبی قرآن, 1 2 (1402): 69-95, doi: 10.22034/aaq.2023.7310
VANCOUVER
عمادی استرابادی, صدیقه. «کنایه» در آیات قرآنی «بشارت» و «انذار» در ارتباط با بهشت و جهنم. آرایه های ادبی قرآن, 1402; 1(2): 69-95. doi: 10.22034/aaq.2023.7310
)